De derde  orde  van St. Willibrord.

De Derde Orde van Sint Willibrord is een door de Bisschop van de ORKK naar kerkelijk recht opgerichte vereniging van mensen die zich door geloofs- en gebedsregel bijzonder binden aan Christus en aan de ORKK, en die hiervan getuigen in een werkzaam en vruchtbaar leven in de maatschappij.

Zij 'evangeliseren' niet (tenminste niet als 'colporteurs') maar maken door hun levenshouding en werken wèl duidelijk waarvoor ze staan en vanuit welke kracht en spiritualiteit zij werken.            Veelal doen ze vrijwlligerswerk voor de Kerk en voor de maatschappij; ze geven katechese, ondersteunen het kerkelijk werk (apostolaat), bezoeken bejaarden en eenzamen, helpen mensen in nood, geven hulp waar het op dat moment nodig is, in en door Christus.

Zij ontvangen hiertoe - na overleg - een gerichte opdracht van de Overste van de Derde Orde (thans: de bisschop van de ORKK): hun arbeidsvreugde valt samen met hun geloofsvreugde!

De leden van de Derde Orde van Sint Willibrord zijn belijdend lidmaat van de ORKK. Men kan ze dus bij erediensten ontmoeten. Maar daarnaast komen ze ook als groep een paar keer per jaar samen voor een bezinningsdag en ontmoeting, waar ze ervaringen kunnen uitwisselen en elkaar weer kunnen inspireren. Ook gaan ze tenminste eenmaal per jaar gezamenlijk naar een bedevaartsplaats; voor velen meteen een gezellig uitje!

Neem voor nadere informatie over het lidmaatschap van de Derde Orde van Sint Willibrord contact op met: Secretariaat van de RKK, Wilgenlaan 2, 6841 AR Arnhem.  E-mail: orkk@freeler.nl

                                      Een artikel uit de krant.

"In de Onafhankelijke Rooms-katholieke Kerk vinden de mensen de kerk van vroeger terug"

                                            De Bisschop woont in Arnhem.

De bisschop gaat ons voor naar zijn huiskapel. In die huiskapel staan enkele bidstoelen. "Met een beetje goede wil kunnen er zo'n 15 mensen in. Bovendien hebben we bv. op Kerstmis 3 missen", verduidelijkt bisschop       Dr. A. B. M. van Achthoven. 

Buiten de kapel vertelt Hetty Lietmeijer ons dat zij hier een helpende hand vond toen ze in de problemen zat.   "De sfeer van vroeger spreekt mij aan. Zelf heb ik bij de nonnen op school gezeten en ik had een tante in het klooster". Aldus Hetty, die als lid van de Derde Orde met zo'n 20 andere 'leken' nu hulpverleenster is vanuit de Kerk.

"Wij koesteren het rijke Roomse Leven van vóór het Tweede Vaticaans Concilie", zegt de bisschop; maar hij benadrukt dat zijn kerk niet conservatief is. "Wij gaan anders om met mensen in de maatschappij. Zo zegenen wij bv. ook homoseksuele relaties in. En priesterschap van vrouwen is in studie.

"De Onafhankelijk (oud-) Rooms-katholieke Kerk komt voort uit de Oud-Roomskatholieke Kerk van Engeland, die op haar beurt weer wortelt uit de Oud-(rooms-) katholieke kerk van Nederland. Want de sporen gaan terug tot 1723 toen het bisdom van Utrecht tegen de zin van de paus van Rome een eigen bisschop koos en geldig wijdde, om het katholicisme in Nederland van de dood te redden. In het begin van de 20e eeuw benoemde en wijdde een latere opvolger een collega in Londen, om daarmee de Britse tak van de Oud-(rooms-) katholieke kerk gestalte te geven. Deze bisschop Mathew wijdde op zijn beurt weer anderen maar had daarin niet altijd een gunstige hand, want hij wijdde bv. ook Leadbeeter die later de aanzet gaf tot de Vrij-katholieke kerk die  afwijkende ideeën heeft", legt Bisschop Van Achthoven geduldig uit.

"Maar daarmee moeten wij niet worden verward; wij blijven trouw aan de rooms-katholieke kerk zoals ze was vóór Vaticanum II. In 1922 braken de Engelsen met de oud-katholieken, omdat die naar hun mening te vrij omgingen met de roomse leer. De Engelse tak kreeg aanhangers op het continent, met name in Nederland, tot de Tweede Wereldoorlog roet in het eten gooide en veel contacten verloren gingen. Na de oorlog werd het contact moeizaam en mondjesmaat hersteld. Einde 80-er jaren kwam een Nederlander wroetend in zijn voorgeschiedenis deze band met Engeland tegen. Hij zette een piepkleine advertentie in de krant en bracht zo tientallen gelijkgezinden weer samen. Uiteindelijk benoemde de Oud-roomskatholieke Aartsbisschop van Londen een vicaris voor Nederland.

In 1991 werd vanuit Londen weer een Nederlandse bisschop voor de Nederlandse tak benoemd. Doordat deze echter de hand begon te lichten met zowel de leer als het zedelijk leven zat er niet anders op dan deze af te zetten - wat deze niet accepteerde - en daarom door te gaan als Onafhankelijk Oud-roomskatholieke Kerk. Het Nederlands bisdom werd zelfstandig verklaard. Van de moderniseringen door het Tweede Vaticaans Concilie in 1964 moet de kerk niet zoveel hebben. "Onze heilige mis is volgens de voorschriften van vóór die tijd, tot 1962, en meestal in het Latijn of in een geëigende moderne vertaling."

Naastenliefde

"Ja, met de rug naar de mensen, maar dat klinkt zo negatief en is bovendien een omkering van waarden. Het is beter om te zeggen en te weten dat we ons allemaal naar God en naar Jezus aan het kruis richten, de priester voorop", zegt de man die in 1995 de bisschop werd van het district Benelux. "Ik sta niet tegenover de mensen; ik ben letterlijk en figuurlijk hun voorganger".

Hetty Lietmeijer ziet hierin alles terug wat haar aansprak in de rooms-katholieke kerk van vroeger. "Net zo belangrijk is onze geloofsbeleving; die is doorspekt met respect voor de ander, zelfrespect en naastenliefde", zegt ze. Haar bisschop voegt toe dat zijn kerk ethische principes niet alleen toetst aan de leer en de traditie van de Kerk, maar ook aan hedendaagse wetenschappelijke opvattingen. "Daardoor zijn we niet star-dogmatisch en traditionalistisch te noemen, maar vooral in pastoraal opzicht gematigd progressief", aldus monseigneur Van Achthoven. De Arnhemse huiskapel is tevens centrum van de Christus-Koning-parochie voor de Onafhankelijk Oud-Roomskatholieke Kerk in dit deel van Nederland.